| notki |  | 
| biogragiczne | 
 | 
| Stanisław Stefański (1889-1963)                   
            Profesor Stanisław Stefański, polonista, 
            germanista, nauczyciel szkół średnich w Brzesku, Żywcu i Bielsku, 
            uczestnik tajnego nauczania oraz animator życia kulturalnego, mąż 
            nauczycielki Heleny z Rybickich (1892-1963), urodził się 17 listopada 
            1889 r. w Gosprzydowej koło Brzeska, w rodzinie organisty.                 
            Po ukończeniu szkół 
            w Gosprzydowej i w Brzesku, kontynuował naukę w I Gimnazjum Klasycznym 
            w Tarnowie, które ukończył w 1909 r. egzaminem dojrzałości z odznaczeniem. 
            Następnie w latach 1909-1913 studiował filologię polską, germańską 
            i słowiańską na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego 
            m.in. u prof. prof. Aleksandra Brűcknera 
            i Stanisława Pigonia. W roku akademickim 1913/14 po zdaniu egzaminu 
            przed państwową komisją w Krakowie, otrzymał kwalifikacje nauczyciela 
            szkół średnich w zakresie języków polskiego i niemieckiego, jako przedmiotów 
            głównych w szkołach z językiem wykładowym polskim i niemieckim. W 
            tym też roku pogłębiał znajomość j. niemieckiego studiując na uniwersytecie 
            w Berlinie.                 
            Od stycznia do sierpnia 
            1915 r. prof. S. Stefański pracował w Morawskiej Ostrawie, a następnie 
            od września do grudnia tego roku w Prywatnym Gimnazjum im. Jana Goetza 
            w Brzesku, ucząc języków niemieckiego, polskiego i śpiewu. Kolejnymi 
            miejscami jego pracy pedagogicznej były: Państwowe Gimnazjum im. M. 
            Kopernika w Żywcu (1915-1927) oraz Państwowa Szkoła Przemysłowa w 
            Bielsku (1927-1939). Pracując w Żywcu otrzymał w 1933 r. dyplom uprawniający 
            go do nauczania języków niemieckiego i polskiego w średnich szkołach 
            zawodowych.                 
            Wybuch wojny 1939 
            r. przywiódł rodzinę Stefańskich do Brzeska. W czasie okupacji niemieckiej 
            prof. S. Stefański brał udział w tajnym nauczaniu w Brzesku, Łysej 
            Górze i Porąbce Uszewskiej. Był również członkiem Tajnej Komisji Egzaminacyjnej.                 
            Prof. S. Stefański 
            po wyzwoleniu Brzeska podjął pracę w brzeskim gimnazjum i liceum, 
            w którym pracował aż do przejścia na emeryturę w 1951 r. Uczył łaciny 
            i języków polskiego i niemieckiego, był opiekunem „gminy szkolnej” 
            oraz prowadził zespół recytatorsko-dramatyczny.  Od 
            1947 r. uczył również w brzeskim Liceum Administracyjno-Handlowym, 
            przemianowanym później na Technikum Ekonomiczne. W szkole tej pracował 
            w niepełnym wymiarze godzin aż do śmierci. Ponadto tak jak w LO prowadził 
            tam zespół recytatorsko-teatralny oraz wygłaszał odczyty poświęconej 
            literaturze. Prof. 
            S. Stefański był pedagogiem z ogromną wiedzą i kulturą, niezwykle 
            czułym na krzywdę ludzką, zwłaszcza młodzieży. Swoją działalnością 
            wszczepiał wychowankom umiłowanie prawdy, dobra, piękna i sprawiedliwości, 
            za co został odznaczonym Złotym Krzyżem Zasługi (1959). Zmarł 30 sierpnia 1963 r. w Brzesku i został pochowany na tutejszym Starym Cmentarzu. |